بیخیال

هر چی دلت میخواد ................

بیخیال

هر چی دلت میخواد ................

کلاس درس خدا ...

تو کلاس درس خدا اونیکه ناشکری میکنه رد میشه

اونیکه ناله میکنه تجدید میشه

اونیکه صبر میکنه قبول میشه

اونیکه شکر میکنه شاگرد ممتاز میشه

من دعا میکنم همیشه شاگرد ممتاز خدا باشیم

تو هم دعا کن تا باهم تو یه کلاس باشیم

میشــــــــه؟

45627938626369457385.jpg



دختر: شنیدم داری ازدواج می کنی .. مبارکه .. 


خوشحال شدم شنیدم..


پسر: ممنون ، انشالله قسمت شما..

دختر: می تونم برای آخرین بار یه چیزی ازت بخوام؟؟؟

پسر: چی می خوای؟

دختر: اگه یه روز صاحب یه دختر شدی می شه اسم منو روش بذاری؟

پسر: چرا؟

میخوای هر موقع که نگاش می کنم ..صداش می کنم درد بکشم؟؟

دختر: نه.. !!

آخه دخترا عاشق باباهاشون می شن..

می خوام بفهمی چقدر عاشـــــقت بودم...!

من اگر عاشقانه می نویسم ، 

نه عاشقـم !، نه شکست خورده ...

فقط می نویسم تا عشق یاد قلبم بمانـد ...!!

در ایـن ژرفای دل کندن ها و عادت ها و هوس ها ،

فقـط تمـرین آدم بـودن میکنم ..! 


به سلامتی

  • به سلامتیه اون پسری که به دختره دست نزد گفت...شاید ماله هم نباشیم نمیخوام دست خورده باشی

..................................................................................................................

پیکت را بالا ببر و بنوش!بنوش ب سلامتیه فاحشه های شهرمان،ک جز خود،کسی را نفروخته اند!!

.............................................................................................................

سلامتیه اون صبحی که وقتی بیدار میشی خودشو بغل کرده باشی،نه یادشو...!

..............................................................................................................

به سلامتیه زن که موقع عروسی و مرگ باید سفید بپوشه...!

............................................................................................................

به سلامتیه دختری که خنده و شوخی ها و لوس بازی هاش فقط واسه عشقشه..با پسر غریبه شوخی نمیکنه،نمیخنده،میدونه عشقش اذیت میشه با این کار...

..............................................................................................................

به سلامتیه اونایی که چه عشقشون پیششون باشه چه نباشه،چشمشون مثه فانوس دریایی نمیچرخه!

.............................................................................................................

سلامتیه اون دختر بچه ای که قدش به شیشه ی پرادو نرسید لاستیکشو پاک کرد

...........................................................................................................

به سلامتیه همه ی دخترا که اگه عاشق شن بیشتر از 100تا مرد پای حرفشون وامیستن و عشقشون واقعیه

...........................................................................................................

سلامتیه آدمهایی که تو دنیای مجازی 100تا خاطرخواه دارن ولی تو دنیای خودشون از همه تنهاترن!

............................................................................................................

سلامتیه حرفایی که نه میشه اس ام اس کرد

نه تو چت تایپ کرد

نه میشه پای تلفن گفت

حرفایی که فقط مال وقتیه که تورو در آغوش دارم...

............................................................................................................

لباس پدرم بوی خاک میدهد،دستهایش بوی نان

به سلامتیه همه پدرهای زحمتکش

............................................................................................................

به سلامتی دیگ که خودشو سیاه میکنه تا مردمو سیر کنه

نه اون کسی که مردمو سیاه میکنه تا خودشو سیر کنه...

...........................................................................................................

سلامتیه اونایی که تا میان دخالت کنن همه بهشون میگن تو یکی دیگه خفه شو

.............................................................................................................

سلامتیه کسی که قدماشو آروم برمیداره تا ننه ی پیرش عقب نمونه

.............................................................................................................

خیلی وقتا ناخواسته دل عشقمونو میشکنیم

خیلی وقتا از دوست داشتن زیاد باعث دلخوری میشیم

خیلی وقتا از حسودی بهونه گیر میشیم

خیلی وقتا بی فکر حرفای سنگینی میزنیم

خیلی وقتا...

ولی ب سلامتیه همه ی اونایی که بعد اینهمه بازم میگن با معرفت دوست دارم...

.............................................................................................................

ب سلامتیه اونایی که میخندند،اما یک عمر بغض داشتن و هیچکس نفهمید....!!!!!!!!!

.............................................................................................................

سلامتیه دریا که خیلیارو کشته ولی تو هیچ دادگاهی نباخته

.............................................................................................................

به سلامتیه عاشق هایی که دوستی میکنند نه هوس

............................................................................................................

به سلامتیه پسری که پولهای مچاله شدشو آروم گذاشت جلوی فروشنده و گفت:برای روز پدر،یه کمربند میخوام...!فروشنده گفت:چه جنسی باشه؟؟پسر کوچولو گفت:فرقی نمیکنه،فقط موقع زدن دردش کم باشه..

............................................................................................................

به سلامتیه کسی که تا اسم عشقش میاد بی اراده دلش میلرزه و بغضش میگیره از دلتنگی ولی نمیتونه به کسی بگه عاشق کیه حتی رفیقش...

.............................................................................................................

سلامتیه آدمای بی کینه که وقتی یکی رو دوست دارن هرچقدرم اذیتشون کنه

هرچقدرم ناراحتشون کنه

باز یادشون میره و دلشون براش تنگ میشه...

............................................................................................................

من یک دخترم به اندام ظریفم و صدای نازکم نگاه نکن اگر بخواهم یک شبه تمام هویت مردانه ات را به اتش میکشم

به سلامتیه همه ی دخترا

............................................................................................................

سلامتیه اونایی ک بیدارن و یک شب با آرامش و بدون اشک خوابیدن آرزوشونه...

............................................................................................................

به سلامتیه دختر معلولی که گفت:خوشحالم که هرکسی منو میبینه فقط و فقط یه جمله میگه:خداروشکر!

.............................................................................................................

به سلامتیه هرکی که دلش واسه یه بی معرفت تنگ شده......!!!!

..............................................................................................................

به سلامتیه الاغ،که حداقل وقتی نوازشش میکنی،یه عرعر واست میکنه!

..............................................................................................................

سلامتیه مادری که

هم مادر بود،هم پدر

هم مریض بود،هم سالم

هم گرسنه بود،هم سیر

هم پیر بود،هم جوان

هم دل شکسته بود،هم دل زنده

مادرهایی که دلخوشیشون تو دلخوشی ما خلاصه میشه....

..............................................................................................................

ب سلامتیه تیرآهن که چندوقت کاری بهش نداشته باشی خودش زنگ میزنه!!!!!!

.............................................................................................................

به سلامتیه همه ی اونایی که تنهان ولی نمیزارن یکی دیگه تنها بمونه...

.............................................................................................................

         

دیشب یه مطلبی در برنامه بفرمایید شام(من و تو)خوندم به نظرم جالب بود مینویسمش تا همیشه یادم باشه: 

قلبمو هدیه میدم به تو مواظبش باش  

نه بخاطر اینکه قلب منه 

بخاطر اینکه تو توشی

نامه تاریخی چارلی چاپلین به دخترش ژاکلین

نامه به حدی زیباست که هرچی بخونید از خوندن اون سیر

 

نمی شوید و پی به شخصیت والای چارلی چاپلین

 

میبرید ................

چارلی چاپلین یکی از نوابغ مسلم سینماست . او در زمانی که در اوج موفقیت بود با اونااونیل ازدواج کرد و از او صاحب 7 یا 8 بچه شد ولی فقط یکی از این بچه ها که جرالدین نام دارد استعدادبازیگری را از پدرش به ارث برده و چند سالی است که در دنیای

سینما مشغول فعالیت است و اتفاقا او هم مثل پدرش به شهرت و افتخار زیادی رسیده و در محافل هنری روی او حساب می کنند .

چند سال پیش وقتی جرالدین تازه می خواست وارد عالم هنر شود ، چارلی برای او نامه ای نوشت که در شمار زیبا ترین و شور انگیزترین نامه های دنیا قرار دارد و بدون شک هر خواننده یا شنونده ای را به تفکر وادار می کند.


ژرالدین دخترم:
اینجا شب است٬ یک شب نوئل. در قلعه کوچک من همه سپاهیان بی سلاح خفته اند.

نه برادر و نه خواهر تو و حتی مادرت ، بزحمت توانستم بی اینکه این پرندگان خفته را بیدار کنم ، خودم را به این اتاق کوچک نیمه روشن٬ به این اتاق انتظار پیش از مرگ برسانم . من از تولیسدورم، خیلی دور...... اما چشمانم کور باد ،اگر یک لحظه تصویر تو را از چشمان من دور کنند.
تصویر تو آنجا روی میز هست . تصویر تو اینجا روی قلب من نیز هست. اما تو کجایی؟ آنجا در پاریس افسونگر بر روی آن صحنه پر شکوه "شانزلیزه" میرقصی . این را میدانم و چنانست که گویی در این سکوت شبانگاهی ٬ آهنگ قدمهایت را می شنوم و در این ظلمات زمستانی٬ برق ستارگان چشمانت را می بینم.
شنیده ام نقش تو در نمایش پر نور و پر شکوه نقش آن شاهدخت ایرانی است که اسیر خان تاتار شده است. شاهزاده خانم باش و برقص. ستاره باش و بدرخش .اما اگر قهقهه تحسین آمیز تماشاگران و عطر مستی گلهایی که برایت فرستاده اند تو را فرصت هشیاری داد٬ در گوشه ای بنشین ٬ نامه ام را بخوان و به صدای پدرت گوش فرا دار . من پدر تو هستم٬ ژرالدین من چارلی چاپلین هستم . وقتی بچه بودی٬ شبهای دراز به بالینت نشستم و برایت قصه ها گفتم . قصه زیبای خفته در جنگل ٬قصه اژدهای بیدار در صحرا٬ خواب که به چشمان پیرم می آمد٬ طعنه اش می زدم و می گفتمش برو .
من در رویای دختر خفته ام . رویا می دیدم ژرالدین٬ رویا.......

رویای فردای تو ، رویای امروز تو، دختری می دیدم به روی صحنه٬ فرشته ای می دیدم به روی آسمان٬ که می رقصید و می شنیدم تماشاگران را که می گفتند: " دختره را می بینی؟ این دختر همان دلقک پیره .

اسمش یادته؟ چارلی " . آره من چارلی هستم . من دلقک پیری بیش نیستم. امروز نوبت تو است. برقص من با آن شلوار گشاد پاره پاره رقصیدم ٬ و تو در جامه حریر شاهزادگان می رقصی . این رقص ها ٬ و بیشتر از آن ٬ صدای کف زدنهای تماشاگران ٬ گاه تو را به آسمان ها خواهد برد. برو . آنجا برو اما گاهی نیز بروی زمین بیا ٬ و زندگی مردمان را تماشا کن.زندگی آن رقاصگان دوره گرد کوچه های تاریک را ٬ که با شکم گرسنه میرقصند و با پاهایی که از بینوایی می لرزد . من یکی ازاینان بودم ژرالدین ٬ و در آن شبها ٬ در آن شبهای افسانه ای کودکی های تو ، که تو با لالایی قصه های من ٬ به خواب میرفتی٬ و من باز بیدار می ماندم در چهره تو می نگریستم، ضربانقلبت را می شمردم، و از خود می پرسیدم: چارلی آیا این بچه گربه، هرگز تو را خواهد شناخت؟

............. تو مرا نمی شناسی ژرالدین . در آن شبهایدور٬ بس

 

قصه ها با تو گفتم ٬ اما قصه خود را هرگز نگفتم . این داستانی

 

شنیدنی است‌:

 

داستان آن دلقک گرسنه ای که در پست ترین محلات لندن آواز می خواند و می رقصید و صدقه جمع می کرد .این داستان من است . من طعم گرسنگی را چشیده ام . من درد بی خانمانی را چشیده ام . و از اینها بیشتر ٬ من رنج آن دلقک دوره گرد را که اقیانوسی از غرور در دلش موج می زند ٬ اما سکه صدقه رهگذر خودخواهی آن را می خشکاند ٬ احساس کرده ام.

با اینهمه من زنده ام و از زندگان پیش از آنکه بمیرند نباید حرفی زد . داستان من به کار تو نمی آید ٬ از تو حرف بزنیم . به دنبال تو نام من است:چاپلین . با همین نام چهل سال بیشتر مردم روی زمین را خنداندم و بیشتر از آنچه آنان خندیدند ٬ خود گریستم

ژرالدین در دنیایی که تو زندگی می کنی ٬ تنها رقص و موسیقی نیست .
نیمه شب هنگامی که از سالن پر شکوه تأتر بیرون میایی
٬ آنتحسین کنندگان ثروتمند را یکسره فراموش کن ٬ اما حال آن راننده تاکسی را که ترا به منزل می رساند ٬ بپرس ٬ حال زنش را هم بپرس.... و اگر آبستن بود و پولی برای خریدن لباس بچه اش نداشت ٬ چک بکش و پنهانی توی جیب شوهرش بگذار . به نماینده خودم در بانک پاریس دستور داده ام ٬ فقط این نوع خرجهای تو را٬ بی چون و چرا قبول کند . اما برای خرجهای دیگرت باید صورتحساب بفرستی .

گاه به گاه ٬ با اتوبوس ٬ با مترو شهر را بگرد . مردم را نگاه کن٬ و دست کم روزی یکبار با خود بگو :" من هم یکی از آنانهستم ." تو یکی از آنها هستی - دخترم ، نه بیشتر ،هنر پیش از آنکه دو بال دور پرواز به آدم بدهد ، اغلب دو پای او را نیز می شکند .

و وقتی به آنجا رسیدی که یک لحظه ، خود را بر تر از تماشاگرانرقص خویش بدانی ، همان لحظه صحنه را ترک کن ، و با اولین تاکسی خود را به حومه پاریس برسان . من آنجا را خوبمی شناسم ، از قرنها پیش آنجا ، گهواره بهاری کولیان بوده است . در آنجا ، رقاصه هایی مثل خودت را خواهی دید . زیبا تر از تو ، چالاک تر از تو و مغرور تر از تو . آنجا از نور کور کننده ی نورافکن های تآتر " شانزلیزه " خبری نیست .
نور افکن رقاصگان کولی ، تنها نور ماه است نگاه کن ، خوب نگاه کن . آیا بهتر از تو نمی رقصند؟

اعتراف کن دخترم . همیشه کسی هست که بهتر از تو می رقصد .

همیشه کسی هست که بهتر از تو می زند .و این را بدان که درخانواده چارلی ، هرگز کسی آنقدر گستاخ نبوده است که به یک کالسکه ران یا یک گدای کنار رود سن ، ناسزایی بدهد .

من خواهم مرد و تو خواهی زیست . امید من آن است که هرگز در فقر زندگی نکنی ، همراه این نامه یک چک سفید برایت می فرستم .هر مبلغی که می خواهی بنویس و بگیر . اما همیشه وقتی دو فرانک خرج می کنی ، با خود بگو : " دومین سکه مالمن نیست . این مال یک فرد گمنام باشد که امشب یک فرانک نیاز دارد ."

جستجویی لازم نیست . این نیازمندان گمنام را ٬ اگر بخواهی ٬ همه جا خواهی یافت .
اگر از پول و سکه با تو حرف می زنم
٬ برای آن است که ازنیروی فریب و افسون این بچه های شیطان خوب آگاهم٬ من زمانی دراز در سیرک زیسته ام٬ و همیشه و هر لحظه٬ بخاطر بند بازانی که از روی ریسمانی بس نازک راه می روند٬ نگران بوده ام٬ اما این حقیقت را با تو می گویم دخترم : مردمان بر روی زمین استوار٬ بیشتر از بند بازان بر روی ریسمان نا استوار ٬ سقوط می کنند . شاید که شبی درخشش گرانبهاترین الماس این جهان تو را فریب دهد .

آن شب٬ این الماس ٬ ریسمان نا استوار تو خواهد بود ٬ و سقوط تو حتمی است .
شاید روزی ٬ چهره زیبای شاهزاده ای تو را گول زند٬ آن روز تو بند بازی ناشی خواهی بود و بند بازان ناشی٬همیشه سقوطمیکنند .دل به زر و زیور نبند٬ زیرا بزرگترین الماس این جهان آفتاب است و خوشبختانه ٬ این الماس بر گردن همه میدرخشد......

.......اما اگر روزی دل به آفتاب چهره مردی بستی ، با او یکدل باش ، به مادرت گفته ام در این باره برایت نامه ای بنویسد . او عشق را بهتر از من می شناسد. و او برای تعریف یکدلی ، شایسته تر از من است . کار تو بس دشوار است،این رامیدانم .
به روی صحنه ، جز تکه ای حریر نازک ، چیزی بدن ترا نمی پوشاند . به خاطر هنر می توان لخت و عریان به روی صحنه رفت و پوشیده تر و باکره تر بازگشت . اما هیچ چیز و هیچکس دیگر در این جهان نیست که شایسته آن باشد که دختری ناخن پایش را به خاطر او عریان کند .
برهنگی ، بیماری عصر ماست ، و من پیرمردم و شاید که حرفهای خنده دار می زنم .
 

اما به گمان من ، تن عریان تو باید مال کسی باشد که روح عریانش را دوست می داری .


بد نیست اگر اندیشه تو در این باره مال ده سال پیش باشد . مال دوران پوشیدگی . نترس ، این ده سال ترا پیر تر

نخواهد کرد.....

حرف های قشنگ

 

خنده ی آدما همیشه از دل خوشی نیست.گاهی دل شکستن کمتر از ادم کشی نیست،گاهی دل آنقدر تنگ میشه که گریه هم کم میباره ،دل هم سر به دیوار میزنه پس از یه حرف ساده هم گاهی چقدر غم میباره.

 

کاش میشد قلبها آباد بود کینه وغمها به دست باد بود،کاش میشد دل فراموشی نداشت نمنم باران هم آغوشی نداشت،کاش میشد گم شوند این کاشهای زندگی پشت نقاب بندگی،کاش میشد کاشها مهمان شوند در میان غصه ها پنهان شوند،کاش میشد آسمان رنگین نبود ردپای قهروکین رنگین نبود،کاش میشد روی خط زندگی! باتو باشم تا نهایت سادگی!

 

اگر میدانستم در پس هر خنده ای گریه ای وجود دارد هرگز نمیخندیدم واگردرپس هرسلامی،خداحافظی هست هرگزسلام نمیکردم،واگر میدانستم درپس هر آشنایی جدایی وجود دارد ،هرگز آشنایت نمیشدم،

وحالا !که خندیدم ،سلامت کردم،وآشنایت شدم دوست دارم ،هرگز فراموشت نخواهم کرد.

طنز خواستگاری

 

اوایل شب بود. دلشوره عجیبی تمام بدنم را فرا گرفته بود.  بعد از اینکه راه افتادیم به اصرار مادرم یک سبد گل خریدیم. خدا خیر کسانی را بدهد که باعث و بانی این رسم و رسومهای  آبکی شدند. آن زمانها صحرای خدا بود و تا دلت هم بخواهد گل! چند  شاخه گل می کندن و کارشان راه می افتاد، ولی توی این دوره و زمونه  حتی گل خریدن هم برای خودش مکافاتی دارد که نگو نپرس!!! قبل  از اینکه وارد گلفروشی بشوی مثل «گل سرخ» سرحال و شادابی  ولی وقتیکه قیمتها را می بینی قیافه ات عین «گل میمون» می شود.  بعدش هم که از فروشنده گل ارزان تر درخواست می کنی و جواب  سر بالای جناب گلفروش را می شنوی، شکل و شمایلت  روی «گل یخ» را هم سفید می کند!!! البته ناگفته نماند  که بنده حقیر سراپا بی تقصیر هنوز در اوان سنین جوانی،  حدود ای «سی و نه» سالگی بسر برده و اصلاً و ابداً  تا اطلاع ثانوی نیز نیازی به تن دادن به سنت خانمانسوز  ازدواج در خود احساس نمی نمودم منتهی به علت اینکه  بعضی از فوامیل محترمه خطر ترشی افتادگی، پوسیدگی  روحی و زنگ زدگی عاطفی اینجانب را به گوش سلطان  بانوی خاندان مغزّز «مقروض السلطنه» یعنی وزیر «اکتشافات، استنطاقات و اتهامات» رسانده بودند  فلذا برای جلوگیری از خطرات احتمالی عاق شدگی  زودرس و بالطبع محروم ماندن از ارث و میراث نداشته  و یا حرام شدن شیر ترش مزه نخورده سی و هشت سال  پیش و متعاقب آن سینه کوبیدن ها و لعن و نفرین های  جگرسوز نمودن و آرزوی اشّد مجازات در صحرای محشر  و از همه بدتر سرکوفت فتوحات بچه های فامیل و همسایه مبنی بر قبول شدن در رشته های دانشگاهی؛ نانوایی  سنگکی اطاق عمل،تایتانیک پزشکی، مهندسی فوتولوس  و متلک شناسی هنرهای تجسمی، صلاح را بر آن دیدم که  حب سکوت و اطاعت خورده و به خاطر پیشگیری از بمباران  شدن توسط هواپیماهای تیز پرواز «لنگه کفشهای F14» و موشکهای بالستیک «نیشگون ها و سقلمه های F11» و غش و ضعف های گاه و بیگاه «مادر سالار» به همراه از خانه بیرون کردنهای «پدر سالار» و تهدیدات جانی و  مالی فوق العاده وحشتناک همشیره های مکرّمه با  مراسم خواستگاری امشب موافقت به عمل آورده و  خود را به خداوند منان بسپارم خلاصه کلام به هر جان کندنی که بود به مقصد رسیدیم.  بعد از مدتی در باز شد و قیافه پدر و مادر عروس خانم از  دور نمایان شد. چشمتان روز بد نبیند! پدر عروس که فکر  می نمود من بوده ام که ارث بابای خدا بیامرزشان را بالا  کشیده ام، چنان جواب سلامم را داد که دیگر یادم رفت  به او بگویم مرا به غلامی بپذیرد، از همین حالا معلوم بود  که بیشتر از غلامی و نوکری خانواده شان چیزی به من  نمی ماسد!! مادر عروس خانم نیز چنان برو بر به چشمانم خیره شده ورانداز می نمود که اولش فکر کردم قرار است  خدای نکرده با ایشان ازدواج کنم، فقط مانده بود بگوید که جورابهایت را هم در بیاور ببینم پاهایت را سنگ پا زده ای  یا نه!!! بعدش هم نوبت خواهر ها و برادرها عروس رسید. معلوم بود که از حالا باید خودم  را روزی حداقل یک فصل کتک خودرن از دست برادرهای  عروس آماده می نمودم. به خاطرهمین هم با خودم تصمیم  گرفتم که اگر زبانم لال با عروسی ما موافقت شد سری به  اداره بیمه «فدائیان راه ازدواج» زده و خودرابیمه«شکنجه  زناشوئی» و بیمه «بدنه شخص ثالث» کنم! علی ایحال،  بعد از مدتی انتظار و لبخند ها و سرفه ها و تعارف های مکش مرگما تحویل هم دادن، عروس خانم هم با سینی  چای قدم رنجه فرمودند. عروس که چه عرض کنم، دست  هر چی مامان گودزیلا را از پشت بسته بود! بعد از اینکه  چای جوشیده دست خانوم خانوما را میل کردیم، پدر عروس  خانم شروع به صحبت نمود. ایشان آنقدر از فواید ازدواج و اینکه  نصف دین در همین عمل خیر گنجانده شده است و بعدش هم  بایستی ازدواج را ساده برگزار کرده و خرج بالای دست داماد نباید گذاشت، گفت و گفت که به خود امیدوار شدم و کم کم  آن رفتار خشن اولشان را به حساب ظاهر بینی و قضاوت  ناعادلانه خودم گذاشتم. پس از اینکه سخنان وزیر ارشاد،  پدر زن آینده به پایان رسید وزیر جنگ،  مادر زن عزیز شروع به طرح سوالات تستی به سبک کنکور  سراسری کرد. ابتدا مادر عروس با یک لبخند ملیح و دلنشین  واز شغل اینجانب سوال نمود. من هم با تمام صلابت خودم را  کارمند معرفی کردم. کفر ابلیس عارضتان نگردد!! مادر عروس  که انگار تیمور لنگ قرار است دوباره به ایران حمله کند چنان  جیغی زده و به گونه ای مرا به زیر رگبار ناسزاهای اصیل پارسی رهنمون ساخت که از ترس نزدیک بود، دو پای داشته را با دو  دست دیگر به هم پیوند زده و چهار نعل از پنجره اطاق پذیرایی طبقه پنجم ساختمان به بیرون پریده و سفر به ولایت عزرائیل  را آغاز نمایم. در ادامه جلسه بازجویی (ببخشید خواستگاری) خواهر بزرگتر عروس از من راجع به ویلای شمال و اینکه قرار است  تعطیلات آخر هفته را با خواهر جانشان به ماداگاسکار تشریف برده  یا سواحل دلپذیر شاخ آفریقا، سولات بسیار مطبوعی را مطرح نمودند. خانمم نیز از فرصت بدست آمده استفاده ابزاری کرده و مدل ماشینی  را که قرار بود خواهر فرخ سرشتشان را سوار آن بنمایم از من جویا شد.  بنده ندید بدید هم که تا حالا توی عمر شریفم بهترین ماشینی که سوار  شده ام اتوبوس شرکت واحد بوده است از اینکه توانایی حتی خرید یک  روروک یا سه چرخه پلاستیکی اسباب بازی را نیز نداشته و نمی توانستم  همراه با خواهر دردانه ایشان سوار بر «اپل کوراساو» و «دوو سیلویا» و «پیکان خمیری» در خیابانهای  «شهرک شرق و میر عروس و خوشبخت آباد»  ویراژ داده و دلم دیمبو و زلم زیمبو راه بیندازم کمال تأسف و تأثر عمیق خویش را بیان نمودم. بابای عروس هم که در فواید ساده برگزار کردن مراسم عروسی  یک خطبه تمام سخنرانی کرده بود از من برای دخترشان  سراغ خانه دوبلکس با سقف شیبدار، آشپزخانه اپن و  دستشویی کلوز و خلاصه راحتتان کنم کاخ نیاوران را  می گرفت. هر چند که حضرت اجل نیز بعد از اینکه فهمید  داماد آینده شان خانه مستقل نداشته و قرار است اجاره  نشینی را انتخاب نماید نظرشان در مورد دامادهای گوگولی  مگولی برگشته و به من لقب «گدای کیف به دست» را هدیه نمودند!بعد از تمام این صحبتها نوبت به سوالات عروس خانم رسید. ا 

ولین سولا ایشان در مورد موسیقی بود و اینکه بلدم ارگ و گیتار و تنبک بزنم یا نه؟ واقعاً دیگر این جایش را نخوانده بودم.  مثل اینکه برای داماد شدن شرط مطربی و رقص باباکرم نیز جزء واجبات شده بود و ما خبر نداشتیم! دومین سوال ایشان هم  در مورد تکنولوژی مخابرات خلاصه می شد، عروس خانم تلفن  موبایل را جزء لاینفک و اصلی زندگی آینده شان می دانستند،  من هم که تا حالا بهترین تلفنی که با آن صحبت کرده ام تلفن  عمومی سر کوچه مان بوده توی دلم به هر کسی که این موبایل  را اختراع کرده بود بد و بیراه گفته و از عروس خانم به خاطر نداشتن  موبایل عذر خواهی نمودم. بعد از این که عروس خانم فهمید که  از موبایل هم خبری نیست سگرمه هایش را درهم کرده و مرا یک  «بی پرستیش عقب افتاده از دهکده جهانی آقای مک لوهان»  توصیف نمود، البته داغ عروس خانوم هنگامه که متوجه شد  بنده بی شخصیت از کار با اینترنت و ماهواره هم سر در نیاورده  و نمی توانم مدل لباس عروسی ایشان را از آخرین «بوردهای  مد 2000 افغانستان» بیرون بیاورم، تازه تر شده و چنان برایم  خط و نشان کشید که انگار مسبب قتل «راجیو گاندی»  در هندوستان عموی بنده بوده است و لاغیر!در ادامه سوالات فوق، علیا مخدره از من توقع برگزاری  مراسم عروسی در باشگاه یا هتل را داشتند، چون به  قول خودشان مراسم عروسی که توی باشگاه برگزار نشود  باعث سر شکستگی جلوی فامیل و همسایه ها می شود! والله، اینجایش که دیگر برایم خیلی جالب بود ما تا حالادیده  بودیم که باشگاه جای کشتی گرفتن و فوتبال و والیبال بازی  کردن است ولی مثل اینکه عروس خانم ها جدید زمین  چمن و تشک و تاتامی را با محضر ازدواج اشتباه گرفته اند،  الله اعلم! سوال چهارم هم به تخصص بنده در نگهداری و پرستاری از «گربه ها و سگهای ایشان» در منزل آینده  مربوط می شد که این بار دیگر جداً نیاز به وجود متخصصین  باغ وحش شناسی و انجمن دفاع از حقوق بقای وحش  احساس می گردید تا برای به سرانجام رسیدن این ازدواج میمون و خجسته کمی فداکاری به خرج و راه و روشهای «معاشرت دیپلماتیک» با آن موجودات  زبان بسته را نیز به داماد فدا شده در راه عشق  «هاپوها و میو میوها» آموزش می دادند، بعد از  تمام این وقایع ناخوشایند نوبت به مهریه رسید.  خواهر کوچکتر عروس به نیت صدو دوازده نفر از یاران  «لین چان» در سریال «جنگجویان کوهستان» اصرار  داشت که صدو دوازده هزار سکه طلا مهریه خواهر تحفه اش باشد و به نیت اینکه در سال هزار و سیصد و چهل نه به دنیا آمده، هزار و سیصد و چهل و نه  سکه نقره هم به مهریه اش اضافه شود! باز جای  شکرش باقی بود که سال تولد در ایران «شمسی »  می باشد اگر «میلادی» بود چه خاکی به سرم می کردم!  بعد از قضیه مهریه نوبت شیربها شد. مادر عروس به ازای  هر سانتیمتر مکعب از آن شیر خشکی به دختر خودش  داده بود برای ما دلار، یورو، سپه چک، عابر چک و سهام  کارخانجات پتروشیمی کرمانشاه و تراکتورسازی تبریز را حساب کرده به طوریکه احساس نمودم که اگر یک ربع  دیگر توی این خانه بنشینیم خواهند گفت که لطفاً پول آن  بیمارستانی را که عروس خانم در آنجا بدنیا آمده و پول قند و چایی مهمانهایشان را هم ما حساب کنیم! بعد از تمام این حرفها مادر بخت برگشته ما یک اشتباهی  کرده و از جهیزیه ننه فولاد زره، عروس ترگل ورگلشان سوال  نمود. گوشتان خبر بد نشنود! آن چنان خانواده عروس،  مادرم را پول دوست، طماع، گدای هفت خط، تاجر صفت،  دلال، خیانتکار جنگی و جنایتکار سنگی معرفی کردند که  انگار مسبب اصلی شروع جنگ جهانی دوم مادر نئونازی  بنده بوده است، نه جناب هیتلر! به هر تقدیر در پایان مراسم بعد از کمی مشورت خانواده عروس جواب «نه» محکم و دندان شکنی را تحویلمان دادند و ما هم مثل لشکر شکست خورده  یأجوج و مأجوج به خانه رجعت نمودیم، پس از آن «دفتر معاملات  ازدواج» با خودم عهد بستم که تا آخر عمر همچون ابوعلی  سینا مجرد مانده و عناصر نامطلوبی به مانند خواستگاری و  ازدواج و تأهل را نیز تا ابد به فراموشی بسپارم،  بیخود نیست که از قدیم هم گفته اند؛ آنچه شیران  را کند روبه مزاج، ازدواج است، ازدواج!!!!!!

منبع ایران اکتور :داستان طنز
نویسنده: احمد تی ان تی