گلایه
شاید اون جوری که باید, قدر تو من ندونستم
حرفای بود توی قلبم,من نگفتم,نتونستم
من به تو هرگز نگفتم:با تو بودن ارزومه
نقش اون چشمایی معصوم لحظه,لحظه روبرومه
نیومد روی زبونم, که بگم بی تو چی هستم
که بگم دیونتم من,زندگیمو به تو بستم
تو رو دیدم مثل ایینه,توی تنهایی شکستی
نمیدونستی که چون گل,توی قلب من شگفتی
چشم تو پر از گلایس,اما هرگز نمیگفتی
یاد تو
بی تو روشنگر شبهای من بوسه میزد نامه بر لبهای من
در بلور اشک من یاد تو بود در سکوت سینه فریاد تو بود
محفل سرخ شفق رنگ تو باز پرده ساز اهنگ تو داشت
هرگزنقش تو از دل جان نرود
هرگز از یاد من ان سرو خرامان نرود
در ازل بست دلم با سر زلفت پیوند
تا ابد سر نکشد وز سر پیمان نرود
هر چه جز بار غمت بر دل مسکین من است
برود از دل من وز دل من ان نرود
انچنان معمر توام در دل جان جای گرفت
که اگر سر برود از دل جان نرود
اگر ماهی کوچک,دوچارابی دریای بی کران باشد
چه فکر نازک غمناکی!
خوشا به حال گیاهان که عاشق نورند
دست منبسط نورروی شانه های انهاست نه,وصل ممکن نیست همیشه فاصله هست, همیشه فاصله ای هست.
دوچار باید بود, وگرنه زمزمه میان دو حرف حرام خواهد شد
وعشق
صدای فاصله هاست
صدای فاصله ها که غرق ابهامند
ونه
و صدای فاصله ها که مثل نقره تمیزند
و با شنیدن یک هیچ میشوند کدر
همیشه عاشق تنهاست
باورم کن
باورم کن ...
باورم کن ای ستاره
مثل قطره...
مثل چشمه...
مثل دریا
مثل ماه,مثل خورشید همیشه تابان
مثل پرواز پرنده
مثل پر پر زدن پروانه ها
باورم کن...مثل من...
که در این کوچه های دلتنگی
در سکوت کلبه های پر فروغ درویشان
با صدای پر نوای باد,بارون
زیر نور ماه,فانوس
گیرم ارام
ای وجودم ای ستاره باورم کن
اگر ماهی کوچک,دوچارابی دریای بی کران باشد
چه فکر نازک غمناکی!
خوشا به حال گیاهان که عاشق نورند
دست منبسط نورروی شانه های انهاست نه,وصل ممکن نیست همیشه فاصله هست, همیشه فاصله ای هست.
دوچار باید بود, وگرنه زمزمه میان دو حرف حرام خواهد شد
وعشق
صدای فاصله هاست
صدای فاصله ها که غرق ابهامند
ونه
و صدای فاصله ها که مثل نقره تمیزند
و با شنیدن یک هیچ میشوند کدر
همیشه عاشق تنهاست